Έχουμε χάσμα;

Mind the gap...αυτό μου έρχεται πάντα στο μυαλό όταν σκέφτομαι το χάσμα γενεών!

Αυτό  το ελάχιστο, μικρό κενό ανάμεσα στην αποβάθρα και το συρμό.

Τόσο "πρέπει" να είναι και το χάσμα....εεε;;; τι λέτε;;; μήπως το παρακάνουμε και το τεντώνουμε χωρίς λόγο;

Πάντως, μετά από έρευνα (;!) (...και σκαλίζοντας αναμνήσεις) έχω να σας πω ότι το χάσμα γενεών χαρακτηρίζεται από :

Υστερικές αντιδράσεις 😰
Ξεροκεφαλιά 🙉
Αδυναμία κατανόησης 😵
Το σύνδρομο του "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" 😾
Φόβος του "περνάνε τα χρόνια σου λέω και γερνάμε" 😒
"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" 😧

και άλλα πολλά.

Πάντως, αν το καλοσκεφτούμε, αυτό το χάσμα γενεών έχει μεγάαααλο ψυχολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο. Το οποίο και φυσικά δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε.

Κάθε φορά όμως που το παιδί μας, π.χ. μας ζητάει να παίξει λίγο ακόμη με το τάμπλετ, κινητό ή ότι άλλο...εμείς αν πούμε το κλασσικό...."εγώ στην ηλικία σου.....κλπ κλπ κλπ" πρακτικά μεγαλώνει το κενό ανάμεσα στην αποβάθρα και το συρμό.

Τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν με τρομακτικούς ρυθμούς και εμείς τρέχουμε ξωπίσω τους μπας και προλάβουμε να προστατέψουμε, να κατανοήσουμε, να να να...... τα παιδιά μας....

Αλλάζουν οι τρόποι, αλλάζουν οι χρόνοι, αλλάζουν όλα....

Εσύ τι θέλεις;

Να μεγαλώσεις την απόσταση ή τουλάχιστον να την αφήσεις έτσι μικρούλα και όσο χρειάζεται;

Εις το επανιδείν!