Γιατί δεν με πιστεύουν, μαμά;

Το 'χω πει...μπορεί να 'χει γίνει και βούκινο...η Ηρώ αγαπά το ποδόσφαιρο για τους δικούς της λόγους.

Η μαμά (εγώ καλέ) είναι εντελώς άσχετη μ΄αυτά.

Το μόνο που κάνω είναι να είμαι συνεχώς δίπλα της, να την στηρίζω σε αυτό που αγαπά.

Σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα τις Κυριακές σε κάθε βράβευση και σε οποιαδήποτε παρέα σε μέρη με γήπεδα ποδοσφαίρου.

Έχω δει αγώνα στην τηλεόραση μαζί της (το γέλιο είναι ότι μου περιγράφει τον αγώνα!!!), έχουμε πάει και πρόσφατα στο γήπεδο παρακολουθώντας τον αγώνα μεταξύ Ελλάδος και Ίντερ (ναι, περικαλώ...το έκανα και μου άρεσε πάρα πάρα πολύ, τελικά 😊 το καταφχαριστήθηκα).

Μακρύς ο πρόλογος αλλά έχω τους λόγους μου....

Πάμε παρακάτω....

Όποτε τυχαίνει να είναι σε μέρη με παιδιά και βρίσκουν μπάλα και παίζουν, οι γνώστες (και κυρίως αγόρια) την ρωτούν αν πάει σε κάποια ακαδημία μιας και τα σουτ της και όλαταάλλαπωςταλένε δεν είναι τυχαία. Απαντάει σε όλους και μάλιστα περήφανα αλλά......

Προχθές μου έβγαλε το εξής παράπονο:

_Μαμά, σε όποιον λέω ότι πάω στον ΠΗΓΑΣΟ και παίζω ποδόσφαιρο σε ομάδα με αγόρια, δεν με πιστεύουν; Μα, γιατί;;; Αφού πάω..... Και παίζω....

Τι να της απαντήσω;;; Για πείτε;;;

Ότι ζούμε, παιδί μου, σε μια (να μην πω) κοινωνία που ΑΚΟΜΗ τα μυαλά σε ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΝΟ θέματα είναι πίσω; (αλλού ξέρουμε και κάνουμε "ομορφιές"....)

Ότι εμείς οι ΓΟΝΕΙΣ φταίμε για όλα αυτά;

Ότι ο κόσμος δεν μπορεί να δεχτεί το διαφορετικό και το αλλιώτικο; (και σιγά το πράγμα δλδ)....

Φαίνεται απλό αλλά τελικά δεν είναι και εν έτη 2017!!!!

Και αυτό το παράδειγμα σας το δίνω όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και για ΟΛΑ.

Π.χ. Αγόρι στο μπαλέτο, κορίτσι στο μποξ, αγόρι στη ρυθμική, κορίτσι στο καράτε, αγόρι να καθαρίζει το σπίτι (ναι, ναι.....και αυτό), κορίτσι να εργάζεται.....έτσι πάει...αλυσίδα....ή λέτε μήπως όχι;

Για μένα και αυτό παιδεία είναι!

Εις το επανιδείν!