Παραμύθι για την έναρξη της σχολικής χρονιάς

Μου λείψατε, σας έλειψα...να όμως που ξαναβρεθήκαμε :)

Σεπτέμβρης σαφώς μπήκε και μετά από τις πολύμηνες διακοπές υπάρχει αρκετό υλικό για να καταγράψω.

Η αρχή θα γίνει με ένα παραμύθι για τη νέα σχολική χρονιά.

Και ξέρετε πως ήρθε η ιδέα;

Έβλεπα το κορίτσι μου (πρωτάκι, πια) να είναι άνετο για τη νέα σχολική χρονιά. 

Έχω κλάψει, έχω στεναχωρηθεί, έχω συγκινηθεί με όλες τις αλλαγές στο σχολικό και μη περιβάλλον.

Ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσω αλλιώς αυτές τις στιγμές της ζωής. Εξάλλου, όλα έχουν αλλάξει έστω και λιγουλάκι!

Έτσι που λέτε, ξαφνικά, το βράδυ, ήρθε και στάθηκε στο μυαλό μου αυτή περίπου η ιστορία και σκέφτηκα να την μοιραστώ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Η μάγισσα Τ-ελιά

"Φου…..φου….

Αυτό το παραμύθι δεν ξεκινάει όπως τα περισσότερα παραμύθια.

Σ’αυτό το παραμύθι πρέπει να φυσήξεις δυνατά, μα πολύ δυνατά και πιο δυνατά από το δυνατά για να δεις καθαρά τι κρύβεται πίσω από το σύννεφο….

Φου…..φου…..φου….φύσσα κι εσύ…φου…..φου....

Να την….να την……έρχεται καμαρωτή καμαρωτή.

Και όπως πάντα χαμογελαστή.

Φοράει πολύχρωμα ρούχα, όπου πάνω τους υπάρχουν ραμμένα ζαχαρωτά και σοκολατάκια, στα πόδια φοράει σαγιονάρες (λόγω εποχής βεβαίως βεβαίως) και στο κεφάλι έχει ένα παράξενο στέμμα από φρούτα και λαχανικά.

Δεν θα την πεις και όμορφη μιας και είναι μάγισσα.

 Μάλιστα είναι μάγισσα και όπως όλες οι μάγισσες στα παραμύθια πρέπει να είναι λιγουλάκι άσχημη.

Η δική μας μάγισσα όμως είναι λίγο διαφορετική. Άσχημη μεν, μα με καλή καρδιά.

Η άλλη ιδιαιτερότητα που έχει, εκτός από τα παράξενα ρούχα, είναι οι ελιές αλλά και το όνομά της.

Ας αρχίσουμε όμως με τις ελιές που ήταν και αστείες!!

Που λέτε….οι ελιές της μάγισσας μας είναι μικρές και έχουν ίση απόσταση μεταξύ τους!!!!

Λες και κάποιος τις έβαλε έτσι μετρώντας με έναν χάρακα….Μα δες….η ελιά που έχει στη μύτη έχει ίση ακριβώς απόσταση με αυτή που είναι στο πιγούνι και εκείνη που είναι στο λαιμό αλλά και εκείνη που είναι στον ώμο της…..Καμιά άλλη δεν είχε αυτό το χαρακτηριστικό!

 Στο λέω να το ξέρεις….

Και το όνομά της, καλέ δεν το ρωτάς; Σου έχω πει τόσα και το όνομα δεν το ρωτάς;;;

Είναι η μάγισσα τ-ελιά…

Το όνομά της το πήρε από δύο λεξούλες που την χαρακτηρίζουν.

Η λέξη τέλεια, διότι οι ελιές της είχα τέλεια απόσταση μεταξύ τους και βεβαίως βεβαίως και σαφώς από τη λέξη ελιά.

Που λέτε λοιπόν, και βεβαίως, όπως σας έλεγα και σας παραμύθιαζα τόση ώρα….η όμορφη-άσχημη και καλόκαρδη μαγισσούλα είχε πάρει το χρήσμα να εκπαιδεύσει τις νεότερές της μάγισσες και μάγους.

 Να τις κάνει εξυπνότερες, τρανότερες, ομορφότερες, και σοφότερες.

Και ήρθε η πρώτη μέρα στο σχολείο των μαγισσών.

Και έπρεπε να είχε ήδη ετοιμάσει το μάθημα με τα μαγικά φίλτρα!!

Ωχ…Θεέ μου…ωχ μαγισοθεέ μου….ωχ και έχω αργήσει…μονολόγησε!!!

Τι να έκανε…έψαχνε από εδώ….έψαχνε από εκεί…..και τελικά κουράαστηκε από την πολύ σκέψη και από το πολύ πηγαινε-ελα….Ε….και τι αν κάνει…ξάπλωσε στην αιώρα….για να ξεκουραστεί….

…φου….φου…φυσάει ξεφυσάει μπας και ο αέρας που έβγαινε από μέσα της, της έδινε καμιά καλή, καλυτερότερη ιδέα.

Τότε και ξαφνικά την ίδια εκείνη ακριβώς  στιγμή….χρωματιστά νέφη αέρα εμφανίστηκαν εμπρός της….και στάθηκαν κοντά στην ελιά της μύτης της….τόσο πολύ κοντά που πιο κοντά δεν γινόταν…

Και όμορφες και πανέμορφες και ίσως πολύ πιο όμορφες από θεσπέσιες εμφανίστηκαν οι λεξούλες οι μαγικές….αγάπη, φροντίδα, υπομονή και πολλές πάμπολλες, άπειρες και πολύ πιο πέρα από άπειρες, αγκαλιές παρηγοριάς.

Γύριζαν οι λεξούλες γύρω από το στεφάνι που φορούσε με τα φρούτα και τα λαχανικά.

Λες να είναι αυτές οι μαγικές και πολύ μαγικές λέξεις για να ξεκινήσει το μαγισσοσχολειό;;

Ϊσως και πιθανόν, και μάλλον και σαφώς και σαφότατα!

Άνοιξε που λέτε το μεγάλο κατά τα άλλα μέγεθος του στόματός της και με μια χαψιά οι λεξούλες εξαφανίστηκαν!!

Πωπωπω…εντυπωσιακό, έτσι;

Και αφού τις έφαγε τις λεξούλες τις έκανε και δικές της. Οι μεγάλοι δεν λένε ότι, ότι τρώμε είμαστε;

Ε…ακριβώς αυτό έκανε και η μάγισσα Τελιά! Αμ. Πως…..ολόκληρη μάγισσα και να μην κάνει μια τέτοια τσαχπινιά!

Οπότε, κάθε φορά που θα μιλούσε στα μαγισσάκια της και θα τους μάθαινε νέα κόλπα, τα λόγια της θα είχαν το περιτύλιγμα των λέξεων της αγάπης, της υπομονής, της φροντίδας και της αγκαλιάς.

Έτσι, το καθένα μαγισσάκι δεν θα πετούσε με μια απλή μαγική σκούπα!

Θα μπορούσε να πετάξει με ένα σκειτμπορντ.!!! Ναι, ναι…..

Και ακόμη….καθώς συνέχιζαν να φοιτούν στο μαγισσο-σχολείο και ολοκλήρωναν με επιτυχία τα μαθήματά τους, κατάφερναν και να πετούν αθόρυβα, αβίαστα και με απαλές σίγουρες κινήσεις..…διότι όποιος δεν τελείωνε τη σχολή το μόνο που μάθαινε να κάνει….είναι φασαρία καθώς πετάει."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Εις το επανιδείν!