Δεν της απάντησα. Πήρα τη σκάλα και ανέβηκα στο πατάρι.
Κατέβασα μια βαλίτσα.
_"Βάλε", είπα, "μέσα στη βαλίτσα ότι σου είναι χρήσιμο και έμαθες μέχρι τώρα..όλα τα καλά και τα κακά που σου έχουν συμβεί".
Έβαλε παιχνίδια, βιβλία, φωτογραφίες, ζωγραφιές, ρούχα...
_"Πάρε τώρα τη βαλίτσα και περπάτα...."
_"Είναι λίγο βαριά", μου λέει.
_"Και τώρα είμαι μεγάλη";;
_"Όχι, όχι....όμως κάθε φορά που μεγαλώνεις η βαλίτσα μαγικά γεμίζει με ότι εσύ αποφασίσεις να της βάλεις μέσα. Και την κουβαλάς συνέχεια μαζί σου. Χωρίς όμως να το καταλαβαίνεις".
_"Χμμμ...δύσκολο τελικά, έτσι..."; μου είπε και πήρε ένα παιχνίδι και άρχισε να παίζει.
Εις το επανιδείν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια: