Επίσης, το να μπορεί ο γονιός να βοηθά με όποιο τρόπο ο καθένας μπορεί και να στηρίζει τις προσπάθειες των δασκάλων, είναι σημαντικό και ελπιδοφόρο.
Έτσι λοιπόν και γω τρύπωσα τσούκου τσούκου στον κόσμο του Νηπιαγωγείου και αποκόμισα εμπειρίες δυνατές και μοναδικές. Στιγμές που δεν ξανάρχονται και σίγουρα μα πολύ σίγουρα θα τις θυμάμαι για πάντα!!
Ευτυχισμένη και γεμάτη για άλλη μια φορά, περιτριγυρισμένη από φωτογραφικό υλικό, βίντεο, DVD, κουτιά, σημειώσεις, ζωγραφιές, κατασκευές και διάφορα άλλα, είμαι έτοιμη τουλάχιστον πρακτικά, για το τέλος της σχολικής αυτής χρονιάς.
Συναισθηματικά δεν είμαι και πολύ έτοιμη.Γιατί κάθε τι όμορφο που τελειώνει δεν θες να το αποχωριστείς.
Έτσι είναι ο άνθρωπος.
Αχόρταγος στα όμορφα....Αχόρταγος στην βολή του και την ασφάλεια.
Το κουτί των αναμνήσεων του Νηπιαγωγείου σχεδόν γέμισε. Και αφού το χώσουμε σε κάποια γωνιά του παταριού, θα έρθει μια στιγμή που θα εμφανιστεί ξανά μπροστά μας, και με ενθουσιασμό και ανυπομονησία θα το ανοίξουμε ξανά να βγάλουμε όλες αυτές τις αναμνήσεις, να ξεχυθούν στο παιδικό δωμάτιο και να λέμε η μια στην άλλη..."θυμάσαι;;;"
Καιρός είναι να πετάξω από πάνω μου ΚΑΙ αυτή την ανασφάλεια και να προχωρήσω παρακάτω...όπως έχω κάνει ήδη πολλές πολλές φορές.
Πόσο μεγάλωσες μικρή μου.
Γιατί για μένα πάντα μικρή θα είσαι πάντα....όσο και να μεγαλώσεις.
(έτσι μου έλεγε και μένα η μαμά μου και δεν την καταλάβαινα)
Καλό καλοκαίρι λοιπόν (άντε έλα επιτέλους!!!), και όποτε θα χρειάζομαι συναισθήματα νηπιαγωγείου θα τρέχω στο κουτί.
Και πιο πιθανό είναι να καλώ και την Κα Μάρθα τη δασκάλα της στο τηλέφωνο και να παίρνω μυρωδιά από λίγο νηπιαγωγείο!
Εις το επανιδείν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια: