Μια Κυριακή

Μια Κυριακή ή μάλλον άλλη μια Κυριακή.

Ευτυχώς, σκέφτομαι, αυτή θα είναι σίγουρα ηλιόλουστη. Το ξέρω. Το βλέπω. Το αισθάνομαι.

Άλλη μια μέρα (της εβδομάδας, της ζωής σου) που ευτυχώς το ξυπνητήρι μένει βουβό.

Το βιολογικό μου ρολόι με ξυπνά όμως νωρίς.

Ανοίγω τα μάτια και δίπλα μου φαρδύ πλατύ βρίσκεται το κοριτσάκι μου....ήρθε πάλι μεσ' τη νύχτα για παρέα....και πάλι δεν το πήρα χαμπάρι....

Έρχεται σιγανά, απαλά και γλιστράει κάτω από την κουβέρτα, χωρίς να ενοχλεί ούτε να διακόπτει τον ύπνο μου.

Σαν το χέλι ένα πράγμα.

Σηκώνομαι και ετοιμάζω τα πρωϊνά μας. Ανοίγω τα παράθυρα.

Το φως είναι πηγή ζωής.

Φουρ.....μπαίνει αεράκι δροσερό, εκείνο το πολύ πρωϊνό που θέλω να βάλω κάτι επάνω μου.

Ο γάτος τρίβεται στα πόδια μου για καλημέρα.

Ο βραστήρας μπαίνει σε λειτουργία και με κλειστά μάτια ετοιμάζω ελληνικό κουπάτο.

Σηκώνεται και η τσαπερδόνα με ανάκατα μαλλιά και αγκαλιά το λούτρινο. Μια εικόνα καθημερινότητας που βλέποντας την το πρωί δεν τη χορταίνει και πάντα μα πάντα μου φτιάχνει τη μέρα!

Το πρωινό τελειώνει και ασυναίσθητα βγαίνουμε και οι δύο στο μπαλκόνι κοιτάζοντας πέρα στον ορίζοντα και τεντώνοντας τα χέρια προς τα πάνω.

_Τι θα κάνουμε σήμερα, μαμά;, ρωτάει με μάτια απορημένα και ανυπόμονα.

_Σήμερα μικρή μου θα αλλάξουμε τον δικό μας κόσμο.

Καλημέρα με αισιοδοξία!!!

Εις το επανιδείν!