Και για να καταλάβετε, αφορά στην Ηρώ, το 6χρονο λουλούδι μου :)
Είναι ένα συνεσταλμένο, προσεκτικό και παρατηρητικό παιδί όσον αφορά στις σχέσει της με τους άλλους. Πολλές φορές μπορεί να σε κάνει να νιώσεις κάπως άβολα, που λέει ο λόγος, μιας και σε σκανάρει από πάνω μέχρι κάτω πριν σου μιλήσει! Ζυγίζει πολύ τα πράγματα!
Όταν ήταν περίπου 4 ετών, και βγαίναμε μαζί στα κοντινά καταστήματα για μικροψώνια, η Ηρώ αρνούνταν να μιλήσει με ένα "γεια σας", "καλησπέρα", κλπ να απαντήσει στο απλό "τι κάνεις Ηρώ;"
Κοίταζε καλά-καλά το άτομο που της μιλούσε, και απαλά έγερνε προς το μέρος μου και κολλούσε στα ρούχα μου. πολλές φορές κρυβόταν κι από πίσω μου.
Το είχαν παρατηρήσει αρκετοί, τουλάχιστον στη γειτονιά που μας ξέρουν. Κάποιοι πήραν και το θάρρος να μου μιλήσουν γι' αυτό.
Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του.
Ο καθένας έλεγε λόγια που έβγαιναν από την δική του μόρφωση και την δική του παιδική ηλικία.
Παρατήρησα πολλές διαφορές αλλά και ομοιότητες στις συμπεριφορές.
Αρκετές από αυτές ήταν να την βάλω τιμωρία και να της επιβάλλω να μιλήσει διότι δεν ήταν ευγενικό εκ μέρους της να συμπεριφέρεται κατά τοιούτω τρόπω.
Ακόμη και πολύ δικοί μου άνθρωποι "μάλωναν" εμένα που δεν έκανα σωστά τη δουλειά μου ως μαμά.
Άλλοι πάλι μου είπαν να την αφήσω, και μόνη της θα αποφασίσει πότε θα μιλήσει, μα αυτοί ήταν λίγοι, πολύ λίγοι.....μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Είχα μπερδευτεί, και είχα μιλήσει άπειρες φορές με την Ηρώ για αυτή τη συμπεριφορά. Και για να πω την αλήθεια επηρεαζόμουν από τους άλλους και πολλές φορές της μιλούσα ακόμη και όταν δεν ήθελα. Πίστεψα ότι ήμουν η λάθος μάνα. Μόνο σε κατάθλιψη που λέει ο λόγος δεν έπεσα.
Το κοίταξα το θέμα από τη μια πλευρά, το κοίταξα από την άλλη, την παρ' άλλη , απ' όλες τις πλευρές (έτσι είμαι εγώ...πιστεύω ότι οι καταστάσεις είναι πολύπλευρες και όχι μονοδιάστατες ή δισδιάστατες).
Αποφάσισα, με βαριά καρδιά μιας και δεν με άφηνε ο περίγυρος να μην ενδιαφέρομαι για το θέμα. Να το αφήσω και να αποφασίσει μόνη της. Πιεζόμουν είναι η αλήθεια. Πολύ.
Και πολλές φορές όταν την ρωτούσαν τι κάνει, δεν απαντούσα, και απλά χαμογελούσα, άλλες έλεγα...καλά είμαστε....και άλλες ήθελα απλά να φύγω για να μην δεχτώ άλλες συμβουλές και κακόβουλα βλέμματα.
Πόσες και πόσες φορές δεν άκουσα..."μα δεν μιλάει;", ;είναι ντροπαλή;" "τι έχει και δεν μας μιλάει;".
Κατάπινα αυτά που ήθελα στην πραγματικότητα να πω, και έφευγα με ένα χαμόγελο...αυτό που κρύβει πολλά μυστικά.
Μα πιο πολύ πιεζόταν εκείνη. Κάθε φορά που βρισκόμασταν σε κόσμο μπροστά, με κοίταζε με τα ολοστρόγγυλα ματάκια της με παράπονο, σα να έλεγε "μαμά, δεν μπορώ ακόμη".
Και γω απλά δεν έδινα πλέον σημασία σε κανέναν ούτε στα λόγια τους ούτε σε συμπεριφορές τους.
Σκασίλα μου...μονολογούσα από μέσα μου. Να κοιτάτε τα δικά σας παιδιά.
Και της κρατούσα σφιχτά το χέρι, της χαμογελούσα και σα να έπαιρνε την επιβεβαίωση ότι είμαι κοντά της, μαζί της. και την στηρίζω.
Κάποια στιγμή, έγινε το "θαύμα".
Μιλούσα με έναν γνωστό μου και την ρωτάει "Ηρώ, τι κάνεις;" Και αυτή τη φορά πήρα ξανά την πρωτοβουλία να δώσω μια απάντηση του τύπου, καλά είμαστε, εσείς πως τα πάτε;
Η Ηρώ, εκείνη τη στιγμή, σηκώνει το κεφάλι της προς τα πάνω (λόγω διαφοράς ύψους καλέ) με κοιτάζει και μου κάνει νόημα να κατέβω στο ύψος της να μου πει κάτι στο αυτί.
"Μαμά, δεν χρειάζεται πια να μιλάς αντί εμένα....νομίζω είμαι έτοιμη να το κάνω μόνη μου τώρα πια".
Τι ήταν να το ακούσω.
Ήθελα να γυρίσω όλη τη γειτονιά μαζί της, να ψωνίσουμε τα πάντα και να μιλάει σε όλους.
Και αν θα με ρωτούσαν..."καλέ, τώρα μιλάει;".....θα τους έλεγα ότι ακολούθησα την δική τους άποψη...έτσι....για να ευχαριστηθούν......γιατί τελικά ακολούθησα τον δικό μου τρόπο...τον δικό της τρόπο....
Σεβάστηκα τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία της.....τον χρόνο που ήθελε για να πετύχει την κοινωνικότητά της....
και τώρα ένα σας λέω....δεν κρατιέται....στο περίπου...έτσι;
(Σας χαρίζω και το αγαπημένο της τραγούδι!)
Σας φιλώ και σας ευχαριστώ που με ξαναδιαβάσατε!
Αν σας άρεσε το άρθρο μην διστάσετε να το μοιραστείτε με φίλους και γνωστούς.
Ίσως και να βοηθήσει!!
Εις το επανιδείν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια: