Μαμά, μπαμπά, ελάτε να παίξουμε...

Ναι..το ομολογώ. Την αρχή δυσκολεύτηκα λιγάκι και δεν ήξερα πως να παίξω με το παιδί μου. Δεν ήξερα τι την ευχαριστούσε, αν μάθαινε, πως κλπ κλπ κλπ....Ο καιρός περνούσε και αφού αισίως πλησιάζουμε το ένα έτος, τώρα πια καταλαβαίνω (να με πω αγχώδη...) ότι ήθελε τον χρόνο του και αυτό για να συμβεί. Βιάζομαι....Εμαθα ότι η κάθε ηλικία, και ιδιαίτερα πριν το έτος που αλλάζουν απίστευτα γρήγορα τα μωρά, έχει τα δικά της παιχνίδια. Το καλοκαίρι φοβόμουν ότι δεν είμαι καλή μαμά, ότι δεν γνωρίζω πως να δεθώ συναισθηματικά με το παιδί μου. Πλέον...αποδεικνύεται ότι όόόόλη αυτή η δουλειά που έκανα απέδωσε καρπούς!!! Κάναμε και κάνουμε απίστευτα απλά πράγματα που όμως την ευχαριστούν. Τρελαίνεται να βλέπει πουλιά να πετούν (και γενικά έντομα...άσε που θέλει να τα πιάσει!!), να ξαπλώνουμε στο χαλί και να την αφήνω να με πειράζει (σειρά μου να ξεκουραστώ κοριτσάκι :)), να κάνουμε το μπάνιο χάλια με τα νερά και να παίζουμε με σαπουνόφουσκες, να βγάζουμε από τα ντουλάπια τα μπωλ και να ανακαλύπτουμε τα μεγέθη όταν το ένα είναι μέσα στο άλλο, να τρέχουμε (τώρα πια) γύρω από το τραπέζι και να κρυβόμαστε, και αν με αφήσετε δεν θα έχω τελειωμό!!! Δείτε και εδώ....