Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Η μηλόπιτα που δεν έγινε ποτέ....



Λίγες είναι οι φορές που η Ηρώ (η κόρη μου) κάθεται φρόνιμα και είναι ήσυχη! Ένα τέτοιο πρωϊνό ήταν τις προάλλες! Είχα τελειώσει όλες τις επείγουσες δουλειές και κάτι μέ έτρωγε μέσα μου. Είχα μια εβδομάδα να φτιάξω γλυκό και με έτρωγε...αδύνατον να περάσει τόσος καιρός χωρίς γλυκό! Ιδέα! Να φτιάξω μηλόπιτα...Ω, ναι, ναι, ναι! Σαν υπνωτισμένη φέρνω στο μυαλό μου το χαρτάκι ππου έχω γράψει τη συνταγή. Θυμάμαι τότε που μου της έλεγε η φίλη μου η Μαρία από το τηλέφωνο και καθώς  έγραφα τα υλικά λες και ήδη την είχα φτιάξει! Ευκαιρία λοιπόν, μιας και είναι όλα (λέω τώρα) με το μέρος μου να ανακατευτώ με ζύμες! Ανοίγω το συρτάρι όπου έχω τις συνταγές και τσουπ...να το το χαρτάκι! (Η Ηρώ παρατηρεί κάθε μου κίνηση αμίλητη!) Ήδη μύρισε η μηλόπιτα. Βάζω το χαρτάκι που γράφει τη συνταγή πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Από το παράθυρο, παρά τον άσχημο καιρό, μια μικρή αχτίδα ήλιου περνάει και φωτίζει ακόμη περισσότερο το όλο σκηνικό! Ναι, λέω στον εαυτό μου! Θα βγει μια τέλεια μηλόπιτα! Κοιτάζω να δω τα υλικά. Αποκλείεται να μην τα έχω. Πάντα μα πάντα προβλέπω να έχω το κάτι παραπάνω αφού είπαμε λατρεύω τα γλυκά! Ξεκινάω και διαβάζω τα υλικά: βούτυρο: ανοίγω το ψυγείο...τσουπ...να το, ζάχαρη...στο ντουλάπι του καφέ, αλεύρι στο δίπλα ντουλάπι, κονιάκ πάμε στην κάβα μας, βανίλιες στο συρτάρι με τα υλικά ζαχαροπλαστικής μου! Γέμιση: Μήλα...μπόλικα έχουμε στο ψυγείο, ζάχαρη...ντουλάπι καφέ και πάλι, κανέλα στο ντουλάπι με τα μπαχαρικά, καρύδια στο ντουλάπι με τους ξηρούς καρπούς...ναι καλά...που είναι τα καρύδια;;;; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΡΥΔΙΑ; Αφαντα...κάποιος τα εξαφάνισε...Αδύνατον...Όλα ήταν σχεδιασμένα τέλεια. Ήμουν σίγουρη ότι είχα...Όλο το σκηνικό γκρεμίζεται μέσα στο μυαλό μου σαν κάστρο στην άμμο! Κατεβάζω το κεφάλι, φυλάζω τη συνταγή στο συρτάρι και παίρνω αγκαλιά την Ηρώ..."Ηρώ μου, θέλεις να πάμε να παίξουμε;...Η μαμά αδυνατεί να κάνει την κουζίνα να μυρίσει μηλοπιτίλα!!"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια: