Ο καθρέπτης

Να 'μαστε πάλι εδώ!
Μέσα στην φούρια των γιορτών που έρχονται, είπαμε να γράψουμε το κατιτίς μας, ξανά! Δεν σας λέω για ποια πράγματα τρέχουμε...μπορώ όμως να σας πω για ποια δεν τρέχουμε ;)

Και μαζί με αυτά τρέχει και η Ηρώ!
Και το "τρέχει" είναι λίγο...βολίδα έχει γίνει και κάποιες φορές παρασέρνει και διάφορα στο διάβα της...και πέφτει!

_Ηρώ, πρόσεχε!

Μπα, που να ακούσει...γυρνάει...κοιτάει με έντονο ύφος και εκεί είναι που βλέπω τον "καθρέπτη" μου! Με βλέπω στα μάτια της και αναρωτιέμαι πως να το χειριστώ! Πως θα ήθελα εγώ να μου μιλήσουν και να μου φερθούν εκείνη τη στιγμή πο γνωρίζω ότι κάνω λάθος, μα θέλω να το δοκιμάσω!
Ελα, ντε....
Σκέφτηκα, λοιπόν, αν και είναι μόνο 20 μηνών και κάτι, να της εξηγώ κάθε φορά τα πάντα και όχι με πολλές λεπτομέρειες. Σκέφτηκα ότι θα της έκανε καλό να μαθαίνει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού της, να γίνει ανεξάρτητη και ίσως μια έστω από όλες της φορές που μιλάμε να με ακούσει. Επίσης, ίσως έτσι μάθει τους μικρούς κινδύνους και γίνει πιο προσεκτική. Φυσικά, αυτό δεν θα γίνει από την μια μέρα στην άλλη!!!!

Ουφ και πάλι ουφ υπομονή!!!

Άλλες φορές πάλι, με μαλώνει...έτσι...χωρίς ουσιαστικό λόγο...χαμηλώνει το βλέμμα...με κοιτάει κάτω από τα φρύδια και λέει τα δικά της! Νομίζω ότι αν γελάσω (γιατί είναι αστεία φατσούλα όταν με μιμείται) θα της δείξω ότι το να μιλάς σε κάποιον με σταθερό λόγο δεν έχει σημασία. Και εκεί αρχίζουμε την μικρή μας συζήτηση!

Δεν λέω, αυτή η ηλικία είναι απολαυστική! Πάντα, όμως ανυπομονούμε να μεγαλώσουν...έτσι δεν είναι?
Και μήπως έτσι τα βιάζουμε και τα ίδια τα παιδιά και δεν απολαμβάνουμε το όμορφο της ηλικίας τους?


Χμμμ...Ναι, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν στιγμές που βαριέμαι να κάνω τον ενήλικα και απλά παίζω μαζί της!!! Εκεί, ο καθρέπτης αλλάζει το είδωλο σε χαρούμενη ατμόσφαιρα και περνάμε πολύ καλά!!!