Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Γιατί το χάδι αξίζει όσο και το γονίδιο!!!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Μετά το πρωϊνό ξύπνημα και τάϊσμα της  Ηρούς, έπιασα ένα φύλλο από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Φύλλο της Κυριακής 6 Νοεμβρίου 2011, ΒΗΜΑ SCIENCE Βιολογία) και σας μεταφέρω κομμάτι του άρθρου με τον παραπάνω τίτλο, όπου το αρθρογραφεί η Κα Ιωάννα Σουφλερή.
"Οι επιστήμονες που μελετούν τη μακροζωία λένε ότι αν θέλει κανείς να ζήσει πολλά χρόνια, καλό είναι να διαθέτει παππούδες και γονείς που επίσης μακροημέρευσαν. Τι είναι όμως αυτό που μας κληροδοτούν οι προγόνοι μας και μας βοηθά να αντιστεκόμαστε στο γήρας (το οποίο, ως γνωστόν, δεν έρχεται μόνο); Πρόκειται για ένα ερώτημα χωρίς εύκολη απάντηση. Ή μάλλον για ένα ερώτημα με πολύ σύνθετη απάντηση, καθώς όλα δείχνουν ότι η συνταγή της μακροημέρευσης περιλαμβάνει πλήθος συστατικά.....

....Η Αξία της μητρικής Φροντίδας

Ένα από τα πλέον πολυσηζητημένα ευρήματα της επιγενετικής έχει να κάνει με την επίδραση της μητρικής φροντίδας στα νεογέννητα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 καναδοί ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill προσπαθούσαν να αντιληφθούν γιατί τα πειραματόζωα τα οποία  απολάμβαναν τη μητρική φροντίδα ως μωρά ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν στρεσογόνες καταστάσεις ως ενήλικοι, σε αντίθεση με εκείνα των οποίων οι μητέρες ήταν αδιάφορες.....
Η επιστημονική κοινότητα δεν φάνηκε όμως έτοιμη να αποδεχθεί το εύρημα το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, σήμαινε ότι η μητρική φροντίδα στη βρεφική ηλικία απομάκρυνε ομάδες μεθυλίου από τη χρωματίνη καθιστώντας το γονίδιο του υποδοχέα των γλυκοκορτικοειδών περισσότερο προσβάσιμο για την πρωτεϊνοσυνθετική μηχανή του κυττάρου. Για δυόμιση χρόνια το άρθρο των καναδών επιστημόνων δεν γινόταν αποδεκτό για δημοσιέυση από τις επιστημονικές επιθεωρήσεις καθώς οι κριτές δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι υπήρχαν επιγενετικές αλλαγές μετά τη γέννηση....

...Κακοποίηση και αδιαφορά μας σημαδεύουν

Όταν όμως τελικά το άρθρο έγινε αποδεκτό από την επιθεώρηση "Nature Neuroscience" το 2004, μια άλλη ομάδα επισημόνων όχι μόνο ήταν έτοιμη να αποδεχθεί το εύρημα, αλλά το υιοθέτησε αμέσως καθώς θα μπορούσε να δώσει μια πειστική εξήγηση για πολλές παρατηρήσεις τους. Οι νευροεπιστήμονες που μελετούν τη συμπεριφορά γνώριζαν ότι οι πρώιμες εμπειρίες έχουν συνέπειες που διαρκούν για το υπόλοιπο του βίου. Παραδείγματος χάριν, ένα παιδί που έχει υποστεί κακοποίηση είναι πολύ πιθανόν να γίνει ένας ενήλικος με βίαιη συμπεριφορά. Τώρα μπορούσαν να στηρίξουν αυτό που γνώριζαν εμπειρικά και με έναν μηχανισμό.
Το άρθρο των καναδών επιστημόνων αποτελεί το πλέον αναφερόμενο άρθρο στη βιβλιογραφία της επιγενετικής και έχει από τότε πυροδοτήσει μια σειρά ερευνητικά προγράμματα που όχι μόνο επιβεβαίωσαν το πρώτο εύρημα αλλά το επέκτειναν και σε ανθρώπους.
....Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει μέσω ποιου μηχανισμού η μητρική στοργή (το γλύψιμο των νεογέννητων ποντικών ή οι αγκαλιές και τα χάδια των μωρών μας) επιδρούν στη μεθυλίωση των γονιδίων. Ωστόσο ευρήματα όπως η κληροδότηση της μακροημέρευσης των πειραματόζωων μέσω επιγενετικών αλλαγών και άλλα που δείχνουν ότι κληροδοτούμενες επιγενετικές αλλαγές μπορούν να ευθύνονται για την παχυσαρκία και τον διαβήτη καθιστούν την επιγενετική ένα εξαιρετικά ισχυρό πεδίο. Όσο για τον μηχανισμό, δεν μπορεί, κάποια μέρα θα διελευκανθεί...Είναι ζήτημα χρόνου."

Τα συμπεράσματα δικά σας...Ως μητέρα, όμως, προσωπικά θα συνεχίσω να δίνω αγκαλιές, φιλιά και τρυφερότητα στην κόρη μου (άσχετα από την έρευνα και σε αντίθεση με αυτά που ακούω..."μην το κρατάς στα χέρια το παιδί...θα το καλομάθεις...κλπ...κλπ...κλπ")!.

Και πάλι πολύ πολύ καλή ημέρα !!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια: