Αρχή της ιστορίας.....και κάτι παραπάνω!!

Χμμμ.....αρχή, μέση ή τέλος....ίσως και να μην έχει τόση σημασία. Ας ξεκινήσουμε όμως το ταξίδι από την ημέρα της σύληψης!!
Το ήξερα!!! Το ένιωθα και ήμουν πανευτυχής (εξαιρούνται οι ορμονικές διαταραχές!!). Το πρώτο ζελεδοζούληγμα στην κοιλιά μου έγινε από τον Μαιευτήρα, και εκεί άκουσα το τικ τακ, τικ τακ  (δεν ήταν ακριβώς έτσι ο ήχος αλλά τέλος πάντων), και ένιωσα ότι θα εκραγώ από το δέος και τον ενθουσιασμό. Οι μέρες περνούσαν και όπως κάθε έγκυος ανυπομονούσα να ακούσω το κοριτσάκι μου. Το πρώτο τρίμηνο πέρασε λιγουλάκι επικίνδυνα....παρόλα αυτά δεν φοβήθηκα...δεν δίστασα ούτε και αφέθηκα στο πρόβλημα..το πάλεψα και έκανα εκείνα που ήταν να γίνουν για να προχωρήσει ομαλά η εγκυμοσύνη....
Πέρασε ο καιρός και το σποράκι μεγάλωνε και έγινε πορτοκάλι και μετά καρπουζάκι(επιτέλους!!!)...Μέσα μου ένιωθα τόσα θετικά συναισθήματα που ποτέ πριν δεν τα γνώριζα...έκανα και έλεγα πράγματα που δεν το φανταζόμουν....ήμουν πλέον χοντρούλα έγκυος!!! Άκουγα το καρπουζάκι μου να κουνιέται και πρώτη φορά που με έσπρωχναν, με πονούσαν και γω γελούσα...και περνούσα όμορφα...
Παράλληλα άκουγα τρομερές και φοβερές ιστορίες από μανούλες (ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες πριν γεννήσουν) και μερικές μου φάνταζαν βγαλμένες από την Εντατική (ER)!!! Τρέλα...σκέτη τρέλα!!