Πρώτη φορά γονείς

Μετά από ένα χρόνο με τη μικρή πολλά έχουν ξεκαθαρίσει. Ο καθένας σχεδόν τώρα πια έχει βρει τη θέση του μέσα στο σπίτι και κάπως έχουμε τακτοποιηθεί. 
Δύσκολη υπόθεση το να γίνεις γονέας και να δημιουργήσεις οικογένεια.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η εγυμοσύνη γίνεται γνωστή!!! Σοκ και Ενθουσιασμός! Αχχ...τι ωραία τι καλά...θα αποκτήσουμε παιδάκι...θα κάνουμε αυτό κι εκείνο και το άλλο...και τέλεια...επιτέλους οικογένεια...ζεστασιά κλπ κλπ κλπ.... Η αλήθεια όμως είναι το σοκ.

Πιθανές επιπλοκές εγκυμοσύνης αλλά και ορμονικές διαταραχές, αν δεν υπάρχει κατανόηση, επιφέρουν προβλήματα. Τι θέλω να πω.
Συνήθως, οι άντρες, κατά ένα μεγάλο ποσοστό (και δεν τους αδικώ γι' αυτό), δεν μπορούν να μας καταλάβουν (ούτε και μεις εκείνους!!). Οπότε, λογικό και επόμενο είναι να μην μπορούν να χειριστούν την κατάσταση...και αρχίζει....η γκρίνια...που δεν είναι ουσιστικά γκρίνια...ζητείται κατανόησις!!!! Απλά να το πούμε...μας συμβαίνουν εσωτερικές αλλαγές που μας αποσυντονίζουν. Και κείνοι αγχώνονται!  
_
Τί να κάνω;;;;

Ημέρες εγκυμοσύνης!
Εμείς ενδιαφερόμαστε περισσότερο για αυτό που συμβαίνει μέσα μας. Του λες..κοίτα την κοιλίτσα (!!) μου...κουνάει....
 Τρισευτιχισμένες και χωμένες μέσα στο συναισθηματικό μητρικό παραλήρημα, νομίζουμε ότι ο άλλος θα καταλάβει απόλυτα...και ότι όπως εμείς είναι έτοιμος να ανταπεξέλθει στην κατάσταση.
Μερικοί άντρες είναι μακριά από όλα αυτά. Τους φαίνονται δυσνόητα ή μπορεί και να φοβούνται! Μπορούμε να βοηθήσουμε με το να διαβάσουμε μαζί βιβλία που αφορούν στο θέμα αυτό και να πάρουμε πληροφορίες για την κατάσταση. Να συμβουλευτούμε τον γυναικολόγο ή ακόμη και δικούς μας ανθρώπους που έχουν περάσει από αυτό το στάδιο.

'Ερχεται το παιδί!! 
Φόβος και αβεβαιότητα σχετικά με τον τοκετό. Και μεις το ίδιο αισθανόμαστε.

Όμως είμαστε εκείνες που θα το περάσουμε το όλο σκηνικό και δεν γίνεται να λείπουμε. Οπότε ψυχραιμία!!! Εκείνοι λείπουν από τον πόνο, την πίεση, την όλη διαδικασία. Προσπαθούν όμως με τον τρόπο τους να είναι παρόντες! Οι περισσότεροι, είναι σίγουρο ότι θέλουν να είναι κοντά στη σύντροφό τους. Να την στηρίξουν και να δουν επιτέλους αυτό το πλασματάκι που περίμεναν μήνες. Με τον τρόπο τους θα ζήσουν τον τοκετό.

Το παιδί στο σπίτι!
Έχουμε χάσει την ελευθερία μας, εκείνοι πάλι όχι στον ίδο βαθμό!

Και τώρα τι γίνεται; Πως αλλάζει η ζωή; Τι κάνουμε;
Αρχικά, το παίζουμε ήρεμοι και ψύχραιμοι!
Το παιδί πέρνει περισσότερο χρόνο από τη μαμά. Το παιδί θα θηλάσει. Το παιδί θα ξυπνήσει το βράδυ και θα σηκωθεί...η μαμά. Έλα, όμως που και η μαμά είναι άνθρωπος και κουράζεται. Οι σωματικές αλλαγές και η εξάντληση την έχουν κουράσει.
Ο μπαμπάς το καταλαβαίνει πιθανόν...πως το χειρίζεται, όμως; Πως χειρίζεται τα δικά του συναισθήματα και πόσο γνωρίζει τι να κάνει με το όλο αυτό που συμβαίνει γύρω του; Και δικαίως!!!
Τι καινούργια πράγματα είναι αυτά.
Ήρθε το "σποράκι" (με την καλή έννοια) να μου φάει το χρόνο και την απόλυτη προσοχή που είχα από τη μαμά του; Μα πως; 

Από την άλλη πλευρά, εμείς δεν το καταλαβαίνουμε αυτό. Μας φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Αυτό το ανθρωπάκι μας χρειάζεται.

Επειδή, λοιπόν, οι άντρες (αλλά και οι γυναίκες) είναι μικρά παιδιά, ας μην τους αποπέρνουμε και να κατανοούμε περισσότερο τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Να τους δίνουμε την ευκαιρία να μάθουν μέσω εμάς, τι γίνεται.

Σίγουρα, είναι δύσκολο να κρατηθεί ΠΑΝΤΑ η ισορροπία. Αν αξίζει όμως η προσπάθεια, γιατί όχι;
Έτσι βοηθάει ο ένας τον άλλον και το ταξίδι από σύντροφοι-γονείς γίνεται πιο εύκολο!