Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Η έξοδος, ο νόμος του Μέρφυ και άλλα....

 Συνέβη πριν από μερικές ημέρες.
Μου έγινε μια πρόταση για έξοδο το βράδυ και έπρεπε να αποφασίσω μέχρι το απόγευμα για να οργανώσω και τους χρόνους μου με το παιδί. Έλα όμως που χαλάρωσα για λίγο (ενώ στην πραγματικότηα δεν είμαι τέτοιος τύπος...σίγουρο αυτό!!!) και το αποφάσισα τελευταία στιγμή! Και από κει και μετά αρχίζει το τρέξιμο. Αυτά που είχα να κάνω ήταν να ετοιμαστώ, να κάνω τη μικρή μπάνιο, να την ταϊσω, αν την κοιμήσω και να είμαι και στο ραντεβού μου στην ώρα μου (με παλιόκαιρο.....σημειωτέον παρακαλώ!!)
ΟΚ!!
 Η γιαγιά που μένει κοντά μας ήταν άρρωστη επί μια εβδομάδα και ανάρρωνε...οπότε..σκέφτηκα..δεν θα της φορτώσω τη μικρή να την ταϊσει και να την κοιμήσει...Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να την προσέχει όσο λείπω.

Αναποδιά πρώτη (που δεν την εξέλαβα αρχικά ως σοβαρή):
Κάθε απόγευμα αργά τρώμε λίγο φαγάκι. Είχαμε υπέροχη ψαρόσουπα! Δεν της ήθελε. Έλα, όμως που είχαμε φτιάξει κουλουράκια και τα λυμπιζόταν το ζουζούνι! Βρε φάει το φαγητό...όχι...φάει ψωμάκι με τυράκι...όχι...φάε κουλουράκι...ΝΑΙ...τελειώνει το κουλουράκι...άντε πάλι από την αρχή...μαμ και μαμ και μαμ...Ωραία, φαγάκι...ΟΧΙ λέει....τυράκι με ψωμάκι...ΟΧΙ...κουλουράκι; ΝΑΙ...πφφφφ...Όλα αυτά βέβαια επί 1 ώρα! Και να παραπονιέται ότι πεινάει!! Τελικά, τρώει (καταβριχθίζει για την ακρίβεια!) μια μπανάνα!

Αναποδιά δεύτερη: Η μαμά να μην καθήσει ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού παρά μόνο στο χαλί μαζί με τη μικρή! Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου...παίξε...να πλύνω τα πιάτα...δουλίτσες...και έρχομαι...ΟΧΙ...εκεί στα πόδια μου...να με τραβάει...εντάξει..κάθομαι στο χαλί. Η ώρα ωστόσο περνάει. Πρέπει να ετοιμαστώ και το καταλαβαίνω τελευταία στιγμή, δηλ. 7:30 μιας και 8:45 έπρεπε να είμαι στο ραντεβού μου.

Αναποδιά τρίτη: Τρέχω να ετοιμαστώ η μητέρα,...τίποτα το σπουδαίο....από πίσω μου το μικρό...μια να πηγαίνω στο μπάνιο μια στο υπνοδωμάτιο και η μικρή να ανοίγει συρτάρια και να ανακατεύει ό,τι βρει μπροστά της. Και γω αυτή τη φορά από πίσω της να μαζεύω!

Αναποδιά τέταρτη: Ετοιμάστηκα επιτέλους στα γρήγορα και ήρθε η ώρα του μπάνιου της μικρής. Είχε πάει 7:45! Θα προλάβω; Μπάνιο, τάισμα και ύπνος? Ζεσταίνω το γάλα και ετοιμαζόμαστε για το μπάνιο. Η μανούλα όμως μέσα στο τρέξιμο ξέχασε να γεμίσει το μπανάκι με νερό! Γκρρρ....Γρήγορα...θα έχει ζεστό νερό..; ή θα χρειαστεί να βράσω πάλι στο βραστήρα; Ευτυχώς, ήμουν τυχερή!

Αναποδιά πέμπτη: Να σημειώσω ότι η μικρή είναι γυμνή και γυρίζουμε το σπίτι για τις ετοιμασίες του μπάνιου, ρούχα, γάλα..κλπ...κλπ... πρόλαβα είπαμε και της έβγαλα τα ρούχα πριν ετοιμάσω το μπάνιο....Χτυπάει το τηλέφωνο...ουπς....1 φορά, 2 φορές, 3 φορές...η μικρή με κοιτάζει καθώς ελέγχω τη θερμοκρασία του νερού στο μπάνιο..."Μαμά, πιάσε επιτέλους το τηλέφωνο!!". Τρέχω και σηκώνω το ακουστικό "Ναι;"...απάντηση: "Αυτό είναι ένα ηχογραφημένο μήνυμα...Γεια σας...."..."Και σε σας γεια σας και αντίο"! Τρέχουμε στο μπάνιο. Ετοιμο! Τη βουτάω μέσα και σε 2-3 λεπτά τελειώνουμε. Βουρ για ντύσιμο. περιτό να πω ότι φοράμε και υπνόσακο ο οποίος έχει 11 κουμπιά!! Αχχχ...καταραμένε χειμώνα...βάλε φανελάκι, βάλε φορμάκι, βάλε υπνόσακο!! Ουφ....Τελειώνουμε και μ' αυτό! Γάλα  τώρα.....όσο πιο ήσυχα (!!) μπορώ πάμε για το βραδυνό μας..η ώρα 8:10!! Θα προλάβω, δεν θα προλάβω!!

Αναποδιά έκτη: Η θυλή του μπουκαλιού δεν εφάπτεται καλά και το γάλα τρέχει!! Δεν γίνεται...κάποιος μου κάνει πλάκα! Τη φτιάχνουμε...Ξεκινάμε το τάισμα. Οι σκέψεις που τρέχουν στο μυαλό μου είναι: "Αραγε, θα κοιμηθεί αμέσως;...θα πιει γρήγορα το γάλα;". Τεστάρω την υπομονή μου, την αντοχή μου, τα όριά μου....κλπ κλπ κλπ.

Στις 8:20 έχει τελειώσει το γάλα και κοιμάται :):):) Η τελευταία κίνηση είναι να τη βάλω στο κρεβάτι της....χωρίς να ξυπνήσει...Ω..ναι...ευτυχώς πέτυχε!
 Χωρίς πολύ φασαρία μαζεύω στα γρήγορα ό,τι μπορώ, αρπάζω τα πράγματά μου και φεύγω. Πηγαίνω στη γιαγιά της και την ενημερώνω ότι κοιμάται. Θυμήθηκα όμως ότι δεν πήρα το κασκόλ μου...άντε τρέχα..είμαστε και στον 2ρο όροφο...χωρίς ασανσέρ παρακαλώ....:)

Επιτέλους, βγαίνω έξω...βρέχει...στο δρόμο σκέφτομαι ότι ίσως δεν έπρεπε να φοράω αυτό το παλτό, αλλά το άλλο!!! Αχ, τι τραβάω με το μυαλό που κουβαλάω...:) Καθησύχασα τον εαυτό μου λέγοντάς του ότι αυτό είναι και αδιάβροχο!!!

Στάση λεωφορείου. Επέλεξα να μην πάρω αυτοκίνητο ούτε και ταξί (ποδηλάτισσα γαρ)! Η ανακοίνωση λέει ότι θα έρθει σε 5 λεπτά...έχω χρόνο..εξάλλου δεν είμαι και μακριά από το κέντρο της πόλης...ευτυχώς...Κοιτάζω το ρολόι μου...είναι 8:30! Προλαβαίνω...δεν παιρνούν λίγα λεπτά και κάποιος δίπλα μου κοιτάζει το ρολόι του κινητού του που δείχνει 8:37...κάποιο ρολόι πάει λάθος...ελπίζω όχι το δικό μου!! Ουφ...Εδώ φαίνεται το αγχωτικό του χαρακτήρα! :) Μπαίνω στο λεωφορείο....Μπροστά μας ένα αγροτικό αυτοκίνητο σταματάει ξαφνικά και ανάβει αλάρμ....Το λεοφωρείο δεν χωράει να περάσει...σκέφτομαι..."Γιατί την λένε λεωφόρο αυτή την οδό;;; Με το ζόρι περνάει το λεωφορείο!!!".  Η ώρα περνάει....το αγροτικό φεύγει και ξεκινάμε και μεις....Άλλη "μεγάλη λεωφόρος" ο επόμενος δρόμος όπου και πάλι είναι σταματημένα αυτοκίνητα καταμεσίς του δρόμου...


Μια γυναικεία φωνή ακούγεται πριν από κάθε στάση για να μας θυμήσει αν θέλουμε να κατέβουμε ή όχι...ναι καλά...εδώ δεν υπάρχουν μηχανήματα ακύρωσης εισιτήριων...το μυαλό μου πάει κατευθείαν στο ερώτημα..."Θεωρούμαστε Ευρωπαίοι; Και μέχρι που;". Τουλάχιστον όμως έχουμε κάποιον να μας θυμίζει τις στάσεις, αν ξεχαστούμε!

8:45..ήμουν στο κέντρο και περπατούσα προς το σημείο συνάτησης όπου και με περίμεναν.

"Χαλαρή σε βλέπω να περπατάς!!"..."Ναι, καλά....και να' ξερες!!"

1 σχόλιο:

  1. Το ρολόι του κινητού εκείνου που ήταν στη στάση του λεωφορείου, μάλλον, έδειχνε τη σωστή ώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια: