Το πως περνάει ο καιρός και τα χρόνια, το καταλαβαίνεις μόνο όταν τελειώσει το σχολείο, πανεπιστήμιο κλπ!! Μην μου πείτε όχι!!! :)
Πόσο μάλλον όταν μεγαλώνεις ένα παιδί!
Σίφουνας ο καιρός, σίφουνας και η Ηρώ!!
Το πόσο (και εντελώς ξαφνικά) λύθηκε η γλώσσα της δεν λέγεται. Πριν καλά καλά μιλήσει έλεγε το ΝΑΙ πανεύκολα!! Ό,τι και να της έλεγα η απάντηση ήταν "ΝΑΙ!". Ευτυχία, έτσι;;
Όχι όμως για πολύ!
Εδώ και 2 εβδομάδες "μασάμε" συνέχεια το όχι και σπανιότερα το ναι!
Την αρχή δεν έδινα και ιδιαίτερη σημασία μιας και δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τη διαφορά. Έλεγα στον εαυτό μου: "Ωχ, αρχίζει άλλο μάτς!. Ό,τι προλάβω τώρα...τελειώνουν τα ψέμματα!". Και έτσι και έγινεεεε!
Σας παραθέτω έναν διάλογο για να καταλάβετε:
_Ηρώ, πάμε να αλλάξουμε την πάνα! :) (γελαστή και χαρούμενη, μην μας πάρει και χαμπάρι :P )!
_Όκι!!! :) (και εκείνη γελαστή με την πονηριά στο χείλι και στο βλέμμα!! Για πείσε με!!!)
_Εντάξει, τότε θα πάει το σκυλάκι με τη μαμά στο δωμάτιό σου να αλλάξουν την πάνα και μετά να παίξουν μπάλα κλπ κλπ κλπ
_ (σκέφτεται.....) Όκι!!!
_Όπως θέλεις, Ηρώ μου! 'Ελα σκυλάκι....πάμε να παίξουμε και με το νερό στην μπανιέρα!!!
_Ηλώ...Ηλώ...Ηλώ.....
(Έπιασε το κόλπο!!)
Οι υποσχέσεις και τα ανταλλάγματα σύννεφο! Πάρε-δώσε όλα τελικά!!!
Και ποιος έχει το πάνω χέρι, είπαμε; :)
