Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

Ο κινόας

 Είπα κι εγώ, που λέτε, να δοκιμάσω την κινόα, την χρυσή τροφή, τον σπόρο της γης, αφού πρώτα μου είχαν πάρει τα αυτιά.

Όπου και να πήγαινα, κινόα.

Σούπερ μάρκετ, φούρνο, ζαχ/τείο (που λέει ο λόγος βρε παιδί μου)....θέλω να σας πω, δλδ πόσο συχνά το ακούω.
Και αυτό και άλλα πολλά που τώρα τελευταία κάνουν πασαρέλα στην εξέδρα της υγιεινής διατροφής.

Το αγόρασα (πανάκριβο το άτιμο) και μιας και διέθεσα τα χρήματα, να το χρησιμοποιήσω κιόλας, κρίμα θα είναι.
Φτιάχνω σούπα με διάφορα λαχανικά. Από εκείνες που φτιάχνεις μια κατσαρόλα για να τρως 2-3 μέρες.
Στην δίπλα εστία της μεγάλης κατσαρόλας έβαλα μια πολύ μικρότερη. Έβρασα την κινόα.
Την έριξα μετά μεσ' τη σούπα.

Σερβίρω σε ένα ωραιότατο διάφανο μπολ, η σούπα να αχνίζει και τα αρώματα να γεμίζουν την κουζίνα. Ιδιαίτερα εκείνο της ντομάτας της φρέσκιας....πωπωπωπωπω....με πεθαίνει.

Τες πα.....Εμφανίζεται και η κόρη και ρωτά για την κινόα που τη βλέπει να επιπλέει στο μπολ...

_Τι είναι αυτό μαμά;
_Κινόα
_Ιου....και γιατί είναι έτσι;;; (ωστόσο η κινόα άνοιξε και από μικρός μικρός κόκκος έγινε μια λεπτή ουρίτσα ας πούμε....)
_Σε παρακαλώ, δείξε μου πως είναι ο κινόας πριν τον ψήσεις!!

Αλοίμονο!!! Ο ΚΙΝΟΑΣ...κανά τέρας στο ντουλάπι μου, σκέφτηκα.

Είναι μεγάλος, τεράστιος ίσως και άσχημος ....ένα τρομακτικό ερπετό και ίσως πετάει και έχει μεγάλα μάτια....στόμα που τρέχουν τα σάλια κλπ κλπ κλπ.

Ανοίγω αργά αργά το ντουλάπι (το χειλάκι ωστόσο έχει σκάσει λίγο προς τα δεξιά αλλά δεν το αφήνω να ολοκληρωθεί, θα ξεφτιλιστώ).
Η Ηρώ κοιτά αποσβολωμένη και από μακριά μην τύχει και της επιτεθεί Ο ΚΙΝΟΑΣ.
Τεντώνω το χέρι μου και πιάνω τον βάζο με τον ΚΙΝΟΑ.

_ΑΑ.....αυτό είναι.....έτσι είναι.....πφφφ.....σιγά...

και φεύγει απογοητευμένη να βρει κάτι πιο ενδιαφέρον να παίξει!

Σας φιλώ και εις το επανιδείν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια: