Η μαμά αγχώνεται...(για άλλη μια φορά...!)

Όταν είσαι μαμά, νομίζω, δεν σταματάς να αγχώνεσαι και να "φοβάσαι" από τα πολύ σοβαρά έως και τα πιο μηδαμινά πράγματα.
Ιδιαίτερα στο πρώτο παιδί (δεν είμαι και πάλι σίγουρη γι' αυτό :P )!!

Περπατώντας λοιπόν, σήμερα στο δρόμο, η ματιά μου έπεσε σε ένα λεωφορείο ενός βρεφονηπιακού-παιδικού σταθμού.

Για δεπτερόλεπτα σταμάτησαν όλα και το μόνο που έβλεπα ήταν τα προσωπάκια των παιδιών. Παρατηρούσα να δω τι έκαναν, αν γελούσαν κλπ!

Και μαγικά ήρθε η εικόνα στο μυαλό μου!

Η κόρη μου καθισμένη στη θέση της μέσα στο λεωφορείο του βρεφονηπιακού σταθμού να κοιτάζει έξω!!!

Ώπα.....είπα στον εαυτό μου....τι γίνεται;

Και άρχισαν οι πολλές ερωτήσεις άγχους...:)

Θα περνάει καλά; Θα την αφήσω μόνη της σε ξένα χέρια (αυτό το συναίσθημα το "έκλεψα" από μια πολύ καλή μου φίλη...το έζησα σε κλάσματα δεπτερολέπτου, όμως!); Θα είναι μακριά μου και δεν θα ξέρω τι κάνει και πως περνάει;;;;; Είναι δυνατόν;;;;

Ευτυχώς, γρήγορα επανήλθα στη λογική και κατάλαβα ότι το άγχος είναι μόνο δικό μου.

Η μαμά φοβάται και αγχώνεται! Τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα σε νέες καταστάσεις.

 Αν η μαμά κάνει τη σωστή επιλογή του σχολείου, δεν έχει τίποτε να φοβηθεί, εκτός από τις αμέτρητες ιώσεις :Ρ

Αχ, αυτά τα παιδιά...πόσα ακόμη θα μας μάθουν!